مش عارفة ايه الى فكرنى بقصة قصيرة كانت Ravine قالتلى أقراها من فترة اسمها
"Warning it includes alot of spoilers and not suitable for young or delicate veiwers"
بتحكى عن كيف الإنسان ممكن يدمر حياته من أجل لحظة استمتاع تافهة و كاذبة
القصة صعبة اوى
دائمآ كنت بؤمن بالكارما "اى شيئ سيئ أو جيد تفعله سوف يؤتى لك بالمثل فى يوم من الأيام"
يعنى كنت بحس ان أخطاءنا الصغيرة هنتحاسب عليها بحاجة هتحصلنا فى المستقبل صغيرة بارضو أو ممكن تشيل حساب حاجة عملناها فى الماضى
و الكلام بينطبق على أخطاءنا الكبيرة
و كمان عل أى ظلم ممكن نتعرضله
يعنى مثلآ لو اتظلمت فى حاجة اوى كان بيبقى عندى امل ان حاجة ذيها او احسن هاتجيلى
يعنى باحس كدة ان حياة الناس من ساعت مايتولدوا لغايت ما يموتوا متعادلة لحظات السعادة ذى بعض و التعاسة ذى بعض و على قد ما بيدوا بياخدوا
علشان كدة كنت دائمآ بحاول أخلى اخطائى صغيرة عشان ما يحصليش مصائب فى المستقبل
" بغض النظر عن انى اصلآ مش بحب اعمل اشياء سيئة فى حد أنا بتكلم على مبدأ منطقى بحت 1+1=2 "
بس لما قاريت القصة دى و شوفت اذاى خطأ صغير ممكن يدمر حياتك بشكل ماينفعش يتظبط و لا يتعوض أبدآ
و شوفت ان كتير مننا من غير أخطاء حياتهم فجأة حصل فيها أشياء غيرتها و دمرت المستقبل
حسيت ان مبدأ الكارما فيه حاجة ناقصة
ان فى ناس بتاخد اكتر من حقها و فى ناس معظم حياتهم مظلومين
و بعدين اعدت افكر ليه الناس دى راضية ؟
يعنى لو فكرنا بالعقل كدة
لو كنت مظلوم و شايف ان ناس كتير ماتت مظلومة او ناس كتير ماتت ظالمة و مافيش لا كارما ولا حاجة
ايه الى هايخليك ماتعملش حاجات غلط؟
و ماتقوليش مبادئ و مورالز و مش عارفة ايه
لأنك فى اللحظة دى ممكن تعمل الغلط بس عشان تعادل الكارما
و حتى كمان غلطات كتير ممكن تخليك اسعد
يعنى لو سرقت ممكن يبقى معاك فلوس صحيح ممكن تدخل السجن بس ده احتمال ضعيف و حتى لو دخلت السجن هتلاقى اكل و شرب و صحبة!!
و قييس على كدة كل الغلطات
مع بعض الحالات الفردية المنحوسة الى مافيش فايدة كدة كدة بهدلة
الى بقولو جنان صح؟
أصلى دائمآ بؤمن ان مافيش قوة ردع على وجه الأرض تقدر تمنع انسان من فعل أى شيئ
قوة الردع الوحيدة هى نفسه و معتقداته
يعنى مش معقول كل الناس الى مش بتسرق او تقتل مش بتعمل كدة عشان هما كائنات مسالمة
و مش بيحبوا ايذاء الناس
أكيد ايمانهم بالحياة الأخرى او خوفهم أو حتى أملهم فى حياة افضل بعد الموت هو الى مخليهم متجنبين الأخطاء أو لسة عايشين أساسآ
الأى كلام الى بقولوا ده فكرنى بكذا حاجة
دائما الملحدين بيقولوا ان مافيش اثبات على وجود الله يقوم المؤمنين يقولوا و كمان مافيش اثبات انه مش موجود
مرة سألت ابن خالتى "بثق فيه فى المواضيع العلمية" و قولتلوا هل فى اى دليل على وجود الله؟ رد و قالى لأ بس انا بؤمن بيه عشان لو مت و طلع موجود ماروحش النار!!
مرة بارضوا سألت واحد معايا فى السيكشن "مسيحى" عن نفس الموضوع عشان كان بيقرأ كتاب اسمه APOLOGETICS
و قاللى لا يا بنتى فيه دلائل طبعآ هبقى اديكى حجات تتفرحى عليها
و بعدين اعدت افكر
مش مهم الاثبات لأنى اصلآ مش قضيتى اصدق انه موجود أو لأ
انا عايزاه يبقى موجود
محتاجة اصدق انى مهما اتظلمت هلاقى سوبر باور اشكيلها و اصدق انها هاتساعدنى
محتاحة احس ان فيه حياة اخرى احسن وانى ممكن اشوف و اعيش فى حتة مافيهاش طغيان ولا فقر ولا ذل
اصدق ان بعد ماموت فى حياة كل واحد هيتجازا فيها على قد عمله
من كذا يوم كنت قلقة جدآ و ماكونتش عارفة أعمل ايه
ماكانش فى ايدى حاجة غير انى ادعى
الحقيقة حسيت يالعجز و بعدين فكرت
الله بالنسبالى الأمل و المخرج
قد ابدو شخصية متواكلة و ضعيفة
لكنى لا اتخيل حياتى من غير هذا الأمل
يمكن لأن الأمل فى الحياة الأخرى هو الى مخلينى عايشة
ممكن لأن دى الحاجة الى دائمآ بترجعنى لما بفكر فى الانتحار
هل حياة الانسان كانت هتبقى سوية من غير الاه يتعبد؟
من غير قوانين تنظم الكون؟
من غير جنة ولا نار؟
وللا فعلآ الدين اصل اشعال الحروب وان التعصب الأعمى هو الى جايب الشعوب للخلف
سعات باحس ان حتى لو ماكانش فى دين ولا اى رسالات سماوية كانت النفس البشرية هتلاقى الف سبب و سبب تنحاز وتتعصب و تتدمر عشانه
غالبآ الأى كلام ده جه تحت تأثير الأغنية دى ساعت ما كت بسمعها
Tool-Eulogy